منیزیم: پیشگیری از میگرن بدون قرص
میگرن به سختی قابل پیشگیری است. پروتکلهای درمانی مانند بتا بلاکرها، داروهای ضد صرع و ضد افسردگیها تعداد حملات و شدت درد را کاهش میدهند (1)، اما جستوجو برای داروهای سبکتر ادامه دارد. منیزیم هدف اصلی مطالعه در این زمینه است.
آیا باید منیزیم برای پیشگیری از میگرن مصرف کرد؟ بیایید بر اساس جدیدترین و بنیادیترین تحقیقات بررسی کنیم.
منیزیم و میگرن: چه ارتباطی وجود دارد؟
منیزیم به عنوان یک یون در ۳۲۵ فرایند فیزیولوژیکی از جمله سنتز DNA و RNA شرکت دارد. کمبود آن نقش زیادی در بروز سردرد و آورا ایفا میکند (2).
کمبود منیزیم داخل سلولی منجر به افسردگی منتشره قشری (CSD) میشود که آورا را در حین حمله ایجاد میکند.
ارتباط منیزیم با میگرن از دهه ۱۹۸۰ مورد مطالعه قرار گرفته است، زمانی که روشهای تعیین مقدار آن در سلولهای مغز با استفاده از طیفسنجی (MRS) ایجاد شد. مشخص شد که در طول حمله، سطح ماده در سلولها ۲۳٪ کاهش مییابد (3، 4). این موضوع چگونه بر مغز تأثیر میگذارد؟ عملکرد میتوکندریها مختل میشود، عروق تنگ میشوند (تنگی عروق مغزی)، پلاکتها به هم میچسبند، سروتونین آزاد میشود و حساسیت گیرندههای گلوتامات افزایش مییابد. همه اینها منجر به CSD و حمله میشود.
چرا در طول حمله این همه منیزیم از بین میرود؟
جزئیات بینهایت کمی به خصوصیات ژنتیکی مربوط میشود. به عنوان مثال، در یکی از انواع میگرن، پروتئینهای موتاسیونی که مسئول جابجایی یونهای کلسیم در سلولها هستند، نقش دارند (موتاسیون در زیرواحد α1 کانال Ca2+P/Q با ولتاژ) (5). موتاسیونهای دیگری نیز وجود دارند که مسئول آورا هستند. زنجیرهای از واکنشها که به حمله منجر میشود شامل مجموعهای از تعاملات “اضافی” است که در آنها این معدنی به طور فعال مصرف میشود.
میگرن قاعدگی و کمبود منیزیم
سردرد وابسته به هورمون معمولاً به داروها پاسخ نمیدهد، به ویژه میگرن قاعدگی بدون آورا. تحقیقات کلینیکی نشان میدهد (7) که ۴۵٪ زنان مبتلا به حملات قاعدگی از کمبود Mg2+ رنج میبرند. در ۱۵٪ از آنها کمبود عنصر مزمن است. داروهای هورمونی مؤثر مانند دانازول، تاموکسیفن، و لوپرولید نمیتوانند سردرد را در این گروه کنترل کنند، اما منیزیم به عنوان درمان اضطراری (تا ۲ گرم به صورت وریدی) کمک میکند.
اثرات داروهای منیزیم بر میگرن قاعدگی همچنان در حال بررسی (8) است و نتایج پیشگیری امیدوارکننده است. درمان و پیشگیری از میگرن در دوران بارداری در مقاله قبلی بررسی شده است.
میگرن، یائسگی و منیزیم
متأسفانه، تحقیقات بزرگ کافی درباره تأثیر یائسگی بر بیماری انجام نشده است، به ویژه با توجه به اینکه در ۱۸٪ از زنان پس از ۵۰ سال، علائم تشدید میشود.
میگرن در دوره یائسگی چگونه است:
- در مراحل اولیه، حملات ممکن است به دلیل گرگرفتگی و “جنگهای هورمونی” به شدت شدید باشند. کمبود منیزیم در این دوره با اختلالات هورمونی مرتبط است ( 9 ).
- در دوره یائسگی، تا ۳۰٪ زنان از حملات فراموش میکنند. سطح هورمون به طور چشمگیری به تسهیل بیماری کمک میکند و سطح منیزیم به دلیل کاهش استروژن تثبیت میشود. با این حال، درمان جایگزینی هورمونی که به منظور تمدید جوانی انجام میشود، درد را تمدید کرده و آورا را تحریک میکند (10).
- در دوران پس از یائسگی، میگرن باید متوقف شود. اگر یک سال پس از آخرین قاعدگی، حملات ادامه یابد - باید تحت بررسی بیشتر قرار بگیرید (10).
آیا نیاز است که منیزیم در دوران یائسگی و پس از آن بهطور اضافی مصرف شود؟
شاید این مد نظر داشته باشد. به دلیل از دست دادن استروژن و پروژسترون، این ماده نقش محافظتی را برای سیستم قلبی-عروقی به عهده میگیرد (10). سطح منیزیم در ادرار و سرم خون به دلیل تخلیه بافت استخوانی افزایش مییابد که منجر به پوکی استخوان میشود و نتایج تحلیل را تحریف میکند. در عین حال، سطح آن در گلبولهای قرمز و لنفوسیتها کاهش مییابد (11) و مصرف آن به طور قابل توجهی افزایش مییابد.
چگونه کمبود منیزیم را تشخیص دهیم؟
آزمایش میزان منیزیم در پلاسما هیچ چیزی در مورد کمبود آن به شما نمیگوید. زیرا ۹۹٪ عنصر در سلولها، استخوانها و بافتها موجود است و تنها ۱٪ در مایعات خارج سلولی. زمانی که سطح آن در خون کاهش مییابد، قلب با اختلالات ریتمی واکنش نشان میدهد و این یک سیگنال برای بستری شدن فوری است - این نوع کمبود به ندرت به آنجا میرسد و به همین دلیل تشخیص آن قبل از حمله دشوار است (12).
برای تعیین اینکه آیا داخل سلولی منیزیم کافی در بدن شما وجود دارد، هیچ آزمایش سریع و ارزانی وجود ندارد.
تصویر کلی از طریق سه آزمایش در میآید:
- غلظت در گلبولهای قرمز، بزاق و سرم.
- دفعی فصلی در ادرار (Urinary Fractional Excretion, Total Excretion of Urinary Magnesium) (13).
- طیفسنجی.
این آزمایشها هر جا اجرا نمیشوند، زیرا جمعآوری صحیح نمونه و سرعت انجام آزمایش مستقیماً بر نتیجه تأثیر میگذارد. طیفسنجی نیز تنها با وجود دستگاه توموگرافی و متخصص در این زمینه ممکن است (14).
در سراسر جهان، ارزیابی بالینی کمبود این ماده بر اساس علائم از اهمیت ویژهای برخوردار است، زمانی که انجام آزمایش با کیفیت غیرممکن یا بسیار پرهزینه است. اولین علائم کمبود منیزیم شامل گرفتگیهای شبانه، ناامیدی، خستگی، PMS طولانی و بیخوابی است.
چه چیزی سطح منیزیم را کاهش میدهد؟
عوامل مختلف زیادی بر جذب عنصر و مصرف آن تأثیر میگذارند (15). از آنجا که این ترکیب در اکثر واکنشها شرکت کرده و انباشته نمیشود، لازم است که غلظت آن روزانه در سلولها حفظ شود.
کدام منیزیم بهتر است؟
پراچمیولوگرین موجود در سبزیجات برگی سبز، بهترین شکل زیستی این ماده معدنی است. این ماده در آجیل و غلات کامل فراوان است، اما به دلیل فیتین موجود در غلات، جذب آن دشوار است. اگر منبع اضافی این عنصر لازم باشد، بهترین ترکیبات آن شامل سیترات، لاکتات و کلرید است (16). دستیابی به افزایش قابل توجه غلظت منیزیم در گلبولهای خون، نه تنها در پلاسما و سرم، فقط با سیترات و لاکتات ممکن است.
جدول از مطالعه RCT درباره بیو فرایند و فارماکوکینتیک منیزیم بعد از تجویز نمکهای منیزیم به انسانها (2001). با بزرگ کردن تصویر میتوانید ببینید که اکسید و کربنات پایینترین بیو نامی را دارند.
یک رژیم غذایی متعادل به طور متوسط ۹۰ میلیگرم منیزیم در هر وعده غذایی (17) تأمین میکند. منبع خوبی میتواند آب معدنی غنی شده باشد (18، 19). رسیدن به حداقل مورد نیاز از طریق غذا دشوار است، اگر شما باید بر کالری دریافتی نظارت کنید، دارای آلرژی غذایی باشید یا برخی از غذاها به دلیل بیماریهای مزمن منع شوند. علاوه بر این، افراد سالم میتوانند تا ۴۰٪ عنصر دریافتی از غذا را جذب کنند.
آخرین مرور مجله “Nutrients”، به شرم و تاسف من، کاملاً جذب منیزیم از طریق پوست را رد کرد (20). روغن منیزیم ترانسدرمال هیچ چیز جز یک افسانه بازاریابی نیست.
فهرست انتخابی از یک فهرست وسیع از USDA
دو فهرست بزرگ از محصولات بر اساس محتوای منیزیم در یک فنجان محصول وجود دارد: “1 cup” معیار وزن سنتی در غرب است. وزن محصول در هر فنجان و مقدار معدنی که در آن وجود دارد مشخص شده است پایگاه داده مواد غذایی ملی USDA برای مرجع استاندارد منیزیم، Mg (mg) .
چگونه منیزیم را در میگرن مصرف کنیم
با آن نمیتوان حملات را متوقف کرد، اما میتوان تعداد حملات و میزان درد را کاهش داد. اکثر تحقیقات به دوره پیشگیری حداقل دو ماهه تأکید دارند. رژیم غذایی خود را با مواد غذایی مناسب غنی کنید و در صورت لزوم با دوز حداقلی سیترات یا لاکتات از مکملها حمایت کنید.
در تحقیقی که جذب منیزیم از غذا و مکملها را بررسی کرده (21)، دوز بهینه یک بار مصرف ۱۲۱ میلیگرم منیزیم مشخص شده است؛ مصرف یک قرص ۳۰۰ میلیگرمی معقول نیست - فسفر متوقف میشود. مصرف همزمان روی متابولیسم این عنصر تاثیر منفی دارد (از ۱۴۰ میلیگرم) (22).
به شکل ماده در مکملها توجه کنید، نه به میلیگرمها. نگران مسمومیت نباشید. خاصیت ملین منیزیم در غلظت مشخصی به دلیل فشار اسمزی در روده و انباشت آب مربوط است. اگر دوز را افزایش دهید، فقط روده خود را پاکسازی میکنید.
نتیجهگیری
تأثیر مواد مغذی بر میگرن به طور فعال مورد بررسی قرار میگیرد و نمیتوان آن را نادیده گرفت. گاهی اوقات کافی است رژیم غذایی خود را با محصولات حاوی منیزیم غنی کنید تا تعداد حملات را کاهش داده و درد را تسهیل کنید. بررسیهای تصادفی کنترلشده بالینی نشان میدهند که پیشگیری از میگرن با منیزیم سطح C اثبات شدهای دارد (امکان مؤثر بودن)، که برای مکملهای غذایی خوب است (23).
متا-تحلیل چندین RCT در مورد اثر بخشی منیزیم در سردردهای میگرنی در نوجوانان.
منابع، لینکها، و مراجع
تمام لینکها در یک پوشه در گوگل درایو جمعآوری شده است. تقریباً تمام مقالات به صورت اصلی و بخشی به صورت ترجمه ماشینی دانلود شدهاند، بنابراین میتوانید با منابع شخصاً و به طور دقیق آشنا شوید.