Jak hibiskus leczy zapalenie pęcherza?

Czy zdarzyło Ci się leczyć zapalenie pęcherza? Statystyki mówią, że na jedną kobietę przypada 0,5 przypadku tej choroby rocznie. W każdej rodzinie oprócz antybiotyków “na językach” jest na pewno ten niezawodny sposób leczenia. W mojej rodzinie to gorący okład na okolice krocza i kilka filiżanek gorącego hibiskusa. Zawsze pomaga.

Ogrzewanie z pewnością łagodzi objawy, ale nie leczy infekcji. A może hibiskus leczy? W ostatnim “epizodzie”, tuląc gorącą butelkę, postanowiłam poszukać jakichkolwiek publikacji na temat terapeutycznych właściwości hibiskusa, czyli Hibiscus sabdariffa, znanego też jako herbata hibiskusowa. Nie liczyłam na szczególny sukces i pomyliłam się - badań nad antybakteryjną naturą hibiskusa jest całe mnóstwo! W tym artykule przedstawię fragmenty z najbardziej optymistycznych badań i oczywiście odnośniki do oryginalnych artykułów w czasopismach medycznych.

Jak hibiskus leczy zapalenie pęcherza?

Wyjątkowa analiza chemicznych składników hibiskusa została zakończona w 2003 roku i od tego czasu Hibiscus sabdariffa jest oficjalnie wpisany do medycznych słowników ziół.

Poniżej przedstawione są struktury chemiczne aktywnych organicznych związków w składzie sudanowej róży:

• związki fenolowe: eugenol i kwas protokatechowy;
• polifenolowe związki: antocyjany, kwercetyna, antocyjanidyny;
• kwasy organiczne; witaminy ( źródło ).

Ekstrakt hibiskusa ma udowodniony potencjał antybakteryjny przeciwko:

• pałeczce okrężnicy ATCC 25922
• Salmonella ATCC 5174
• Klebsiella pneumoniae ATCC 27736
• Proteus mirabilis ATCC 49132
• pałeczce ropy błękitnej ATCC 27853
• Staphylococcus aureus ATCC 25923
• Staphylococcus epidermidis ATCC 49461
• Bacillus cereus ATCC 10876
• Aureus, Bacillus stearothermophilus, Micrococcus luteus, Serratia marcescens, Clostridium sporogenes, E. coli, Klebsiella pneumoniae, Bacillus cereus, oraz Pseudomonas fluorescens ( źródło ).

Ekstrakt konkuruje efektywnością z gentamycyną, ale z niejasnych powodów nie powoduje oporności, w przeciwieństwie do syntetycznych antybiotyków. Badany ekstrakt hamuje wzrost bakterii.

Antybakteryjne składniki w hibiskusie

Właściwości antybakteryjne ekstraktu przypisywane są kilku biologicznie aktywnym fitochemicznym składnikom w jego składzie: alkaloidom, flawonoidom, saponinom, związkom fenolowym, triterpenom i sterynom, terpenoidom, antrachinonowe, związkom taninowym, steroidom oraz związkom fenolowym. Niemniej jednak, dokładne określenie, które składniki odpowiadają za efekt, wciąż nie zostało ustalone. Wymagane są dodatkowe badania toksykologiczne różnych rodzajów ekstraktów (wodnego, metanolowego, etanolowego). Szczegóły badań można znaleźć w źródle .

Skuteczność ekstraktu hibiskusa przeciwko infekcjom ogólnoustrojowym

Ekstrakt Hibiscus sabdariffa hamuje wzrost biofilmów grzybów odpornych na antybiotyki, takich jak Candida Albicans, powodujących infekcje dróg moczowych. Candidę zwykle łatwo leczy się i uważane jest za grzyb drożdżopodobny o niskim patogeniczności. Jednak w pewnych warunkach kandydoza przekształca się w infekcję ogólnoustrojową - kandydurię, która jest bardzo trudna do leczenia i prowadzi do poważnych powikłań, ponieważ tworzy biofilm odporny na dostępne antybiotyki (na przykład szczepy odpornych na flukonazol).

Hibiskus zapobiega tworzeniu biofilmu odpornych na flukonazol szczepów Candida Albicans. Potwierdza to to badanie o próbkach pobranych od pacjentów z nawracającą kandydurią. Wysoka aktywność H. Sabdariffa przeciwko tym szczepom stwarza naukowe podstawy do jego zastosowania w medycynie ludowej.

Przyjmowanie ekstraktu hibiskusa równolegle z antybiotykiem zapobiega powstawaniu u mikroorganizmów i grzybów oporności na antybiotyki, ale mechanizm działania wciąż jest przedmiotem badań. Hipoteza: działają związki fenolowe zawierające żelazo, które wiążą kluczowe białka mikroorganizmów. Mechanizm działania może również opierać się na hamowaniu procesów komórkowych, prowadzących do zwiększenia przepuszczalności błony i utraty jonów z komórek bakteryjnych.

H. Sabdariffa zawiera unikalny związek polimerowy znany jako proantocyjanidyna. Badania pokazują, że proantocyjanidyna z żurawiny hamuje tworzenie biofilmu C. Albicans. Ten sam antocyjan z hibiskusa jak dotąd nie został przetestowany. Szczegóły badań opublikowane są pod tym linkiem.

Badania ekstraktu trwają, a konsensus co do głównego składnika czynnego wciąż nie został osiągnięty. W badaniach uwzględniane są coraz to nowsze rodzaje bakterii i grzybów.

Są trzy sposoby produkcji ekstraktu - wodny, na bazie metanolu lub etanolu. Każdy rodzaj ma swoje stężenia aktywnych substancji, ale problem polega na tym, że ciężko będzie dowiedzieć się, który dokładnie sposób przygotowania zastosowano w Twoich kapsułkach (znana mi jest tylko Aflazin, w instrukcji którego nie napisano sposobu pozyskania ekstraktu). W warunkach domowych można jednak wykorzystać ekstrakcję wodną w postaci herbaty hibiskusowej oraz etanolową, analogicznie do miętowego .

Bez względu na to, jaką formę spożycia hibiskusa wybierzesz, będzie to doskonałe wsparcie w leczeniu zapalenia pęcherza oraz możliwa alternatywa dla leczenia farmakologicznego, sądząc po wynikach “mokrych” badań, a nie tylko statystycznych i tradycyjnych autorytatywnych stwierdzeń “mi to pomaga!”.